Sevgilinin yüzünün bir tecellisi bize vurdu

نوری از جنس خدا در همه جا تابیده

مکه روشن شده، خورشید حرا تابیده

ای خدیجه پدر فاطمه آمد، صلوات

دست پر آمده امروز محمد صلوات

آمد از سمت حرا، نور نبوت به جبین

آمد از سمت حرا، قاری قرآن مبین

آمد از سمت حرا، مرد پیام آور دین

او که مسرور می آید، شده پیغمبرمان

أشهَدُ أَنَّ محمد شده پیغمبرمان

او که از روز نخستین و ازل احمد شد

او که در غار حرا، منتخب ایزد شد

شد حرا میکده اش، مست می سرمد شد

جبرییل آمده و جام نبوت در دست

تا که با خواندن قرآن نبی گردد مست

نزد او چهره ی ابلیس حضیض است چقدر

وحی از غنچه ی لبهاش لذیذ است چقدر

این نبی نزد خداوند عزیز است چقدر

خاص بوده که به او سوره ی کوثر دادند

خوش بحالش، که به او حیدر صفدر دادند

او رسول است و شده حرف حسابش قرآن

هدیه اش بر همه توحید پرستان، ایمان

آمده تا که بسازد ز گِل ما انسان

ما اگر ماه خدا، ماه محرم داریم

از سر سفره ی پیغمبر خاتم داریم

مصطفایی که به جز زجر ز کفار ندید

از ید بولهب مکه کم آزار ندید

دور خود یار، به جز حیدر کرار ندید

روی غمهاش به جز فاطمه مرهم نگذاشت

سنگ دشمن به لبش خورد، ولی کم نگذاشت

آمده تا که بتی قبله ی مردم نشود

کعبه از لات و هبل، غرق تألم نشود

کعبه خود سنگ نشانیست که ره گم نشود

به خداوند، به قرآن و به جان ثقلین

قبله ی اصلی عشاق جهان است حسین

زینت دوش نبی کیست، أباعبدالله

دین ناب نبوی چیست، أباعبدالله

غیر حق فانی و باقیست، أباعبدالله

این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست

این چه شمعی است که جانها همه پروانه ی اوست