Hücrenin köşesinde huzursuz

از دو چشمش نم نم بارون غصه میباره

به روی دامن سرش رو پسرش مهدی میگیره

ذکر لباش یا حسینه با دلی پر غم میمیره

میزنه دست و پا لحظه آخره

به یاد سیلی و روضه مادره

این دم آخری با اشک و زمزمه

میخونه زیر لب روضه فاطمه

در وسط کوچه تو را میزدند

کاش به جای تو مرا میزدند

غریب وا اماما شهید وا اماما ...