Hanımın çadırına sımsıkı tutunun

گوشه چادر مادرمو که بگیرم گم نمیشم

حتی وسط شلوغی زمونه میرم گم نمیشم

آخه یکی هست که هوامو داره

چادرش نسیمه بهاره

روزیمو میرسونه آره

اون کیه مادره مادری که کوثره

نفس عالم و همه کس حیدره

واعتصموا به چادر بانو ...

تا روزی که دلمو به فاطمه سپردم غم ندارم

همه غمامو برای مادرم آوردم غم ندارم

آخه یکی هست که آروم جونه

دوای دل پریشونه

برا من خیلی نگرونه

اوج محبته خلاصه رحمته

زیر سایه اش باشی به خدا سعادته

واعتصموا به چادر بانو ...