Ah bu gurbet ne kadar uzun

آخه غربت چقدر کسی مشکی برات نپوشید

آخه غربت چقدر آخه غربت چقدر

نه یه مجلس ختمی گرفتن برات

نه یه پارچه سیاه زدن همسایه هات

دردشونو به کی بگن بچه هات

کار زمونه است

خرمای ختم تو روی طاقچه خونه است

گلدون یاست وسط باغچه خونه است

آخه غربت چقدر ...

آخه غربت چقدر کسی رو غیر چاه نداری

آخه غربت چقدر جایی واسه یه آه نداری

آخه غربت چقدر آخه غربت چقدر

نه یه سنگ مزاری گذاشتم برات

نه یه پارچه سبزی کشیدم به جات

دردشونو به کی بگن بچه هات

رفتی و موندم زینب و با گریه روی زانو نشوندم

آخ که با چه حالی برات فاتحه خوندم

رفتی و موندم

آخه غربت چقدر ...

حتی همسایه ها به مجلس ختمت نیامدند

من بودم و دو سه تا بچه های تو

زهرا مرا ببخش که نگذاشت غربتم

یک ختم با شکوه بگیرم برای تو

آخه غربت چقدر ...

رفتی و موندم ...