Kırık kaburgalı gemi; hüzün dalgaları arasında

من حسینم که شده چشمام برا تو دریا

دل کشتی نجات گرفته باز تلاطم

شده طوفان زده رنج و بلای دنیا

حتی این دم آخری دلشوره ات برای منه

میدونم که اشک چشمات واسه کربلای منه

واسه غریبی پسرت روضه میخونی مادر

کارم به گودال نمیکشه اگه بمونی مادر