Ağlayışım Zülfekâr’ın parıltısıdır

چادر خاکیم برام افتخاره

سنگ علی رو میزنم به سینه

حتی با قبری که نشون نداره

من بانی روضه حماسی ام

من مادر گریه سیاسی ام

من کشته زخم نا سپاسی ام

تو بازوی زخمی خستگی هرگز نیست

وقت دفاع از حق سکوت جایز نیست

درد من از قصه نفاقه

تو دل خونه ام تب اشتیاقه

چراغ راه خیل حق طلب هاست

مزار گم شده ام که بی چراغه

دیوار و در مرز اعتقادمه

تو کوچه ها عرصه جهادمه

زخمای من کمتر از اراده مه

مقابل خطبه ام کلامی نافذ نیست

وقت دفاع از حق سکوت جایز نیست