Ali’nin kalbi senin gamınla kederlendi

غصه تو قلب حیدرو شکسته

در خونه ای رو آتیش زده دشمن

که به روی هیچکسی نبوده بسته

کاشکی گدا باشه کسی که داره میزنه بر در

کاشکی یتیم باشه نمونه اینجا پس در مضطر

کاشکی اسیر باشه بگیره آزادیشو از حیدر

مردم این کوچه قدیما مهمون علی بودن

اینا که زن هاشون کنیز خاتون علی بودن

حتی یهودی ها همیشه مدیون علی بودن

حالا چی شده به سلام علی پاسخ نمیدن

در خونه رو وای آتیش میزنن آتیش میزنن

ای فاطمه جان ...

چه کنم که تو نیای کنار این در

چی بگم که جون ندی برای حیدر

که تو خونمون بمونی واسه زینب

که گل علی نشی با ضربه پرپر

دست منو بستن فدای بازوی تو زهرا جان

نیوفته کاش هیچ وقت یه خم به ابروی تو زهرا جان

نباشه کاش هیچ وقت شکسته پهلوی تو زهرا جان

چهل تا بی ایمان به هیچ مرامی ندارن باور

چهل تا نامردن هجوم آوردن نیا پشت در

چهل تا بی غیرت ببین چه کردن با دل حیدر

زهرای منی به خدا تو فقط همتای منی

به خود تو قسم دنیای منی دنیای منی

ای فاطمه جان ...

اومدم با غصه و غمام بخونه

به وصیتت عمل کنم شبونه

چادرت رو رو تنت کشیده فضه

بعد تو خدا کنه علی نمونه

آهسته آهسته چشمای مردم میره سمت خاک

آهسته آهسته میتابه با غم رو زمین مهتاب

آهسته آهسته میریزه اسما روی دستم آب

آهسته آهسته روبندتو بر میدارم از روت

آهسته آهسته میمیرم از زخم روی ابروت

آهسته آهسته میریزم آب رو ورم بازوت

تنهام نذاری که علی میمونه تنها و غمین

ای فاطمه پاشو اشکامو ببین اشکامو ببین

ای فاطمه جان ...