Hâlâ duvarlarda kanın

هنوزم زخمیه بازوت تنت تب داره

دلم میخواهد بازم دور یه سفره جمع شیم

دلم میخواهد ولی دنیا مگه میذاره

نبینم که چشمات غمگینه

نفس سخته برات سنگینه

خدا اشک تو رو میبینه

میگی حال تو خوبه باشه

تو اونی که علی دنیاشه

خودت خونه رو جارو کردی

که بازم دل بابا واشه

شده دو رو برت خالی شدی تنها که

پرت زخمی سرت خونی لباست خاکه

نمیگم بین نامحرم زمین افتادی

نباید زد جلو مردم از این حرفا که

نمیگم درو با پا میزد

جلو چشمای مولا میزد

تو رو واسه تماشا میزد

سنان که میزنه خولی نفس میگیره

سنان تا میره زود جاشو شبث میگیره

اذون مغربه داداش ولی شمر تازه

میاد با کهنه خنجر کارو دست میگیره

چه کنده خنجر وامونده

به خیمه چشم تو وا مونده

دوباره ساربون برگشته

میگه انگشترش جا مونده

حسین حسین حسین ...