Bu iftar sofrası değil, bu rohzelerin sofrası

آب خوش نمیره پایین از گلوی هیچ کس

خونوادگی گریه میکنیم دم اذون مغرب

تشنه بودی گرسنه بودی چه سفره ای چه افطاری

پر غم اذون مغرب آه از این اذون مغرب

آه از این اذون مغرب

دم اذون برا غارت ریختن دم خیمه

دم اذون دیدی پر از نامحرمه خیمه

دم اذون آسمونم تیره و شد و تار شد

دم اذون خونواده اش راهی بازار شد

آه از این اذون مغرب ...

این سفره افطار نیست سفره رقیه ست

رزق و روزی مون همیشه دست این سه ساله ست

خونوادگی گریه میکنیم خونه میشه خرابه

تشنه بود و گرسنه بود و چه سفره ای چه افطاری

غذا که نیست دیگه عذابه آه از اون شب خرابه

آه از اون شب خرابه

یهو پرید سرو که دید بچه به هق هق افتاد

تو بغلش سرو گرفت رقیه دیگه جون داد

آه از اون شب خرابه ...