Gözlerim zamanın cefasından ağlıyor

چشام گریونه ندارم صبر و قرار

چشام گریونه توی حال احتزار

چشام گریونه

دارم میسوزم میزنم هی دست و پا

دارم میسوزم بیقرارم این شبا

دارم میسوزم باز به یاد کربلا

دارم میسوزم

رسیده لحظه های آخرم

خون میباره از چشمای ترم

توی جوونی بی کس و غریب

فدا شدم شبیه مادرم

عالمی به فدات غریب امام جواد ...

زمین افتادم جلو چشم همسرم

زمین افتادم باز به یاد مادرم

زمین افتادم لحظه های آخرم

زمین افتادم

دارن میخندن کنیزا به گریه هام

دارن میخندن به من و بغض نگاهم

دارن میخندن نرسه جایی صدام

دارن میخندن

بود همسرم از همه بدترین

جلو چشمام آبو میریخت زمین

غریبونه میون هلهله

جون میدادم با یه دل حزین

عالمی به فدات غریب امام جواد ...

عذابم میده روضه دیوار و در

عذابم میده قتل شیش ماهه پسر

عذابم میده سینه ای که شد سپر

عذابم میده

تو کوچه کشتن یار قد کمونمو

تو کوچه کشتن ماه آسمونمو

تو کوچه کشتن مادر جوونمو

تو کوچه کشتن

مقابل چشمای بچه ها

افتاده بود زیر دست و پا

راهشو بستن توی کوچه و

مادرمو زدن چه بی هوا